Pusa sa Puso

Noong nakaraang linggo, Miyerkules, habang ginagawa ko ang harang para sa bintana ko, may narinig akong pusang umaangil sa labas. Akala ko ay binubuska na naman ng "bulugan" (a.k.a. bully na pusa) ang alaga namin. Sumilip ako sa bintana at nakita ko ang isang puting pusa na inaangilan ng pusa namin. Hindi ito lumalaban. Sa halip ay nakatingin lang ito sa isa. Bakas sa itsura niya ang takot. Nanood lang ako dahil di ko naman alam ang gagawin. Dahil nga sa nanghihimasok ang puting pusa na ito sa teritoryo namin, natural lang naman na labanan siya ng alaga namin.

Di nagtagal, may pumasok ng bahay. Lumabas din naman siya agad. Tapos na ko sa ginagawa ko nito kaya naglalaro na lang ako sa computer. Bigla na lang akong may nakitang puti na gumagalaw. Tinayuan ako ng balahibo dahil sa gilid ng mata ko lang siya nakita. Nang lumingon ako, ang puting pusa pala.

Pinapasok siya ng kasama namin dito sa bahay. Akala daw niya ay panibagong alagain ni mommy. Nagkagayonman, kinupkop na rin namin siya.

Ilang araw pa lang siya dito sa amin pero sobrang lapit na niya sakin. Sa katunayan kagabi nung napagmalupitan siya ng kasama namin, naiyak talaga ako.

Nung una akala namin ay "engot" siya. Hindi namamansin. Hindi siya palangiyaw at madalas palakad-lakad lang. Tahimik. Palinga-linga rin. Kahit anong suwit namin, di man lamang siya tumingin. Kalaunan, nalaman naming hindi siya nakakarinig. Nagagawa niyang matulog sa harap ng computer kahit maingay ito. Minsan ay natutulog din siya sa may tv kahit malakas pa ito. Noong nilinis ko ang dumi niya, kahit kinaladkad ko na ang papag at ang mesa para maabot ang dapat kong linisin, nanatili pa rin siyang tulog. Nagigising lang siya kapag hinawakan siya.

May pagkakataon din na kapag tatalon siya ay mahuhulog siya kahit malapit lang ang distansya. Tila wala siyang balanse.

Ngumingiyaw naman siya pero ito ay sa tuwing humihingi lamang siya ng pagkain. Ngumingiyaw siya nang isa o dalawang beses pagkatapos noon ay wala na. Magpapaikot-ikot na lamang siya ng lakad sa mga binti namin. Alam na namin non kung ano ang kailangan niya.

Kadalasan ay blanko ang kanyang tingin. Parang laging nagtataka. Mas madalas rin siya lumibot kaysa maglaro di tulad ng ibang pusa. Para siyang laging may inaalam. Kung ano ang makapukaw sa kanyang atensyon ay tiyak na susundan o pupuntahan niya ito.

Dahil dito, higaan niya ang keyboard ng computer kapag may gumagamit. Ang katawan niya ay nakalatag sa mga letra pero ang ulo ay nakatutok sa monitor, sinusundan ng tingin ang cursor. Kapag pumirmi na iyon sa isang lugar ay saka niya ito dadambahan.

Ngayon lang ako ulit natuwa sa pusa pagkatapos mamatay ng una kong inalagaan na siyang larawan ng account na ito. Naaalala ko pa ang unang araw na nakita ko siya. Maulan noon nang dumating ako sa bahay namin. Paghinto ng tricycle sa tapat ay narinig ko na ang matinis na iyak ng isang kuting. Hinanap ko ang pinanggagalingan noon at nakita ko siya sa ilalim ng isa sa mga halaman namin. Dinampot ko siya at tinignan. Noon lang ako nakakita ng kuting na ganoon kaliit. Mas maliit pa siya sa palad ko at unting-unti pa lamang ang balahibo. Ibinaba ko siya dahil nagdalawang-isip ako kung kukunin ko ba siya. May kasama kasi kaming ayaw sa hayop. Ibinalik ko siya sa pinagkuhanan ko sa kanya at pumunta na sa gate namin. Narinig ko na naman ang pagngiyaw niya. Pagtingin ko ay naglalakad na siya papunta sa akin. Sabi ko sa sarili ko ay bahala na at saka ko siya binuhat at ipinasok sa bahay.

Isang taon din siya nagtagal sa amin bago siya nawala. Di ko alam kung anong nangyari sa kanya pero ilang araw rin yung hinang-hina siya at blanko na kapag tumitingin. Mabagal na rin ang galaw niya. Namatay siya sa araw na wala kami ng bunso kong kapatid sa bahay at naroon kami sa Maynila kasama ng mommy namin. 

Di naman siya katulad nitong bagong dating pero may isang bagay na mayroon sila. Nakuha nila ang loob ko sa angkin nilang naiibang katangian. Naiiba man sa ibang mga pusa, "weird" nga kung tawagin ng aking bunsong kapatid, iyon naman ang dahilan kung bakit sila naging espesyal sa puso ko.

Ito ang larawan niya sa unang araw niya sa amin. Di ko na siya binigyan ng pangalan dahil hindi naman niya ko naririnig (ahihihi) pero tinatawag siya ni mommy na Misty. (Ang taray!)