Kahit nagluluksa ako sa nagbabadyang paglipat ko ng eskwelahan, natuwa lang ako kanina sa proctor namin sa exam. Base sa natatandaan ko hindi naman siya nagpakilala. Pero nakakatuwa talaga siya. Pero baka nga nagpakilala siya pero wala talaga don ang utak ko.
Anyway, bading kasi siya. Nakakatuwa lang kasi ang ganda ng boses kahit bading. Ito yata yung feeling ng may crush. Pero hindi eh. Pero baka nga. Ewan.
Ganito kasi yan. Pakiramdam ko pangarap ko maging bading. Ang hirap kasi maging babae - yung limitadong capacity sa physical strength, yung buwanang dalaw na kung tulad kong malas, bumababa nang mas mababa pa sa mababa ang resistensya (thrice na kaya ako naospital dahil diyan), isama mo pa yung lugar mo sa society at lalong-lalo na sa trabaho - para kang ipinanganak nang may sumpa. Swerte talaga kung pinagkalooban ng ganda o kaya ng utak na sintalas ng matalas. Pero kung nandon ka sa average na lebel, aynako, good luck na lang.
Di ko nga malaman sa mga bading kung bakit nagpapakababae. Ako, gusto ko maging bading.
Ang mga bading kasi may common denominator. Iba yung atake nila sa buhay. Parang ang perpekto nung paghahalo ng pisikal na pagkalalaki at yung pusong babae. Kapag may bading sa paligid parang ang gaan ng pakiramdam. Kahit simpleng linya nagiging pasabog. Iba yung dating nila. Iba yung utak. Basta. Iba.
Deserve nilang pangatawanan ang sinasabing "third sex."
Masaya pa sa bading, sila yung magpupuno sa puwang na naiiwan ng kaibigan mong mga babae at lalaki. Kung sa babae kasi nandiyan yung drama, yung pakikay, basta lahat ng kaartehan sa buhay. Kung sa lalaki naman nandiyan yung pang-ekonomiyang benepisyo (stressed ito kasi so far galante ang mga naencounter ko), yung proteksyon, yung alaga, basta lahat ng tungkol sa security. Ang bading, sila ang nagpupuno sa gray areas. Kapag sobrang madrama na ang babae, sila ang babanat at mag-aalis na kadramahan sa buhay. Kapag sobrang close na ang lalaki, sila ang sanctuary kung saan pwede kang magpaintimate nang hindi lumalagpas sa linya ng pagkakaibigan (if you know what I mean).
Mahirap kasi kapag nagkalabo-labo na. MU talaga as in misunderstanding ang nagaganap on both sides kaya bading to the rescue.
Hmmm... Di man lahat ng bading, pero siguro swerte lang talaga ako kasi yung mga naging kaibigan kong mga bading goody good good talaga (tanggapin natin na meron ding mas bitchesa pa sa babaeng bitchesa).
Isa pang plus sakin ng mga bading, di sila ate at kuya roles. Para silang 2-in-1 na magulang, parehong nanay at tatay. Ganon ang level ang pag-iisip nila at aruga.
Isa lang siguro yung hinihiling kong kontrolin nila o hangga't maaari iwasan. Yung sa lalaki. Nasasaktan din kasi ako kapag nalulungkot sila nang dahil sa lalaki. Si Vice Ganda yata ang nagsabi pero iba talaga kapag bading ang nagmahal. Iba talaga. Todo-bigay. Daig pa si Booba. Pag napa-ibig di lang masustansya, masustansyang masustansya - to the point na lahat ibibigay nila.
Di ko alam kung isa pa yon sa common denominator nila pero sana hindi.
Siguro nga kapag ang love triangle babae-lalaki-bading, talo man ang bading, once naman na marealize niya na ayos pa rin ang buhay kahit wala yung lalaking hindi siya pinahahalahagahan, kayang kaya naman ikembot all the way ang life eh. Lalo na kung may pamilya pa siya - nanay, tatay, mga kapatid o kung may anak man - sapat na dahilan na yon para makakembot siya all the way pataas.
Ayon. Ang dami ko nang nasabi dahil lang sa bading ang proctor ko kanina at nakakatuwa siya.
De. May friend lang talaga ako na gusto ko nang ihampas ang ulo sa pader na may nakausling pako. Ayaw kasi gumising samantalang harap-harapan nang inaayawan. Pinipilit pa...
Nakakalimutan niya tuloy kung gaano siya kagandang butterfly. Di niya alam o ayaw niyang pansinin kung gaano ko siya hinahangaan kasi sobrang bait at sobrang nakakatawa na sobrang sarap niyang kasama at maging sistah from anothah mothah.
Wake up, sistah.
Spread your wings, beautiful butterfly. :)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento