Nitong mga huling araw madalas mangyari sakin yung "mawala sa sarili." Ang kakaiba sa pakiramdam.
Di ko maipapaliwanag nang maayos pero susubukan kong ilarawan sa abot ng makakaya ko.
Nangyayari ito nang pabigla-bigla. Tulad nung naglalaro ako sa phone ko, nung inilapag ko yung pusa mula sa pagkakabuhat, at nung naglalakad ako.
Bigla na lang nagiging tahimik tapos nawawala yung paligid. Parang hinihila ako mula sa likod. Ang nakikita ko lang puti. Tatagal iyon nang mga tatlong segundo tapos wala na. Balik na ulit sa normal. (Parang time travelling lang. Hahaha. Muntanga.)
Gusto ko sana magpatingin sa espesyalista kaso wala naman akong pera. Ayos na rin siguro iyon kasi natatakot din ako sa pwedeng maging resulta. Bukod din kasi sa kakaibang pangyayari na yan madalas ding sumakit ulo ko tsaka nangyayari din yung nawawalan ako ng "grip" nang biglaan. Isang segundo hawak ko phone ko, sunod, bigla na lang dudulas sa kamay ko. Mahirap lang kapag nagsusulat at saka kapag importante yung bagay tulad ng plato ng pagkain o yung kaldero.
Sa kabila niyan, nagpapasalamat pa rin ako sa Diyos kasi binigyan niya ako ng malikot na utak. Naiisip ko minsan na baka bumabalik na yung alaala ko nang nakaraang buhay ko. Ang dami ko kasing alam na di ko alam kung saan ko nakuha.
Bumabalik na yung dating katauhan ng espiritu ko kaya bigla na lang iba yung pakiramdam ko sa mga bagay-bagay.
Haaay... Ang sarap mag-isip ng kalokohan. Sa sobrang sarap, naiisip ko nang huminto ulit sa pag-aaral.
Biro lang. Sa ibang entry ko ibabahagi kung bakit.
Ayon. Wala lang kasi akong ibang mapagsabihan na sa tingin ko hindi ako huhusgahan bilang isang hibang. Hahaha.
Miski kasi ako nahihiwagaan sa nangyayari sakin.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento