Dear lola,
Ngayon po ang unang araw ng midterms namin. Akala ko po di ko kakayanin kasi sabay sabay yung quiz 2, quiz 3, at midterm exam. Madaming Mondays din po kasi yung nawalan kami ng pasok kaya isang bagsakan po kanina.
Di naman kami makapagreklamo kasi college na rin. Okay na rin kasi parang paghahanda na rin sa mga rush projects kung sakaling nasa trabaho na kami.
2 hours po yung binigay para sa tatlong parts nung exam na yon. Awa po ng Diyos, nasagutan ko naman sa abot nang makakaya ko. Sinunod ko po yung sabi niyo sa amin noon, "Mag-aral lang nang mabuti, at humingi ng gabay parati."
Nalula po talaga ako sa exam. Ang hirap pa po kasi walang aircon o kahit bintilador man lang. Dalawang oras ding tumatagaktak pawis ko. Namaho nga po ako weh. Haha.
Chineckan din po namin yung papel pagkatapos. Namula na lang po talaga ako nung ibalik sa akin yung mga papel ko. 93 po yung quiz 2, 97 ang quiz 3, at 91 ang midterm.
Di lang po iyan. Highest pa po ako sa klase sa tatlong eksamen.
Nilapitan pa po ako nung prof para batiin. Di daw po niya akalain na may ganong mahusay sa subject niya sa course namin.
Nagmadali po ako umuwi para sabihin kela mommy kaso tulog siya pati na rin yung bunso kong kapatid kaya sa inyo ko na lang po sabihin. Tulad nang dati, alam ko lagi kayong handang makinig.
Nung Sabado nga po pala napuri din yung ginawa kong dagli. Marami mang dapat pang pag-igihin, naroon naman daw po yung potensyal.
Meron lang po akong di masagot na isang tanong, "Ano yung bagay na hindi ko kayang mawala?"
Hindi po ako makasagot kasi wala akong maisip. Tinanong po ako kung kaya ko raw bang makatagal nang isang araw na walang phone, syempre po. Wala naman na kong tinetext. May laruan daw po ba ako na di pa nabubuksan, meron naman, pero kaya ko naman na mawala yon.
Sabi po sa akin, mag-isip daw ako ng isang bagay na di ko kakayaning mawala sa akin at iyon ang gawin kong instrumento sa dagli ko sa susunod.
Anong bagay?
Wala po talaga akong maisip.
Wala na kong bagay na di kakayaning mawala kasi ikaw na po ang pinakaimportante sa akin.
At wala ka na...
Kung yung bagay na iniwan niyo sa akin... iyon na siguro ang edukasyon at ang iba pang leksyon...
Pero...
Di naman po ako nangamgambang mawaglit iyon dahil ang ibinigay niyo po sa akin ay isang bagay na wala kahit sino man ang makakaagaw. Ganon kayo kahusay. Ganon niyo ako kamahal.
Kaya kahit ano man ang makamit ko sa pagpapatuloy ko sa pag-aaral na ito, hinihiling ko sa mga anghel na dalhin nila lahat ng ito diyan sa langit bilang pagpapasalamat ko sa inyo at sa Diyos.
Kung magkukuwento po kayo diyan ng tungkol sa edukasyon niyo, huwag niyo pong sasabihin na hanggang grade 5 lang kayo. Kasi, sa bawat pag-angat ng antas ko, kasama ko po kayo.
Naunsyame man nang isa o dalawang taon ang pagtatapos natin, makakaasa rin po kayo na darating din tayo doon.
Miss na miss ko na po kayo, lola. Sana masaya kayo sa kung ano man ang naaabot ko ngayon.
Muli po ay salamat.
Mahal na mahal kita.
Love,
M.E.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento